Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαθηματικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαθηματικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 29 Μαρτίου 2014
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014
Τρίτη 18 Μαρτίου 2014
Μαθαίνουμε την ώρα
Σήμερα η ημέρα μας ήταν γεμάτη ρολογάκια!
"Τι ώρα είναι;" ρώταγε η κυρία συνέχεια...
Μάθαμε το "ακριβώς", το "και μισή", το "και τέταρτο", το "παρά τέταρτο" κ.λ.π.
Φτιάξαμε χάρτινα ρολογάκια όπου κάναμε εξάσκηση, τα οποία τα βρήκαμε εδώ.
Δείτε τα ρολογάκια μας!
Βάλαμε μπαταρίες στο μεγάλο ρολόι της τάξης, το οποίο πια όλοι μπορούμε να το διαβάσουμε.
Στο τέλος μάθαμε και το τραγουδάκι "Το Ρολογάκι".
"Τι ώρα είναι;" ρώταγε η κυρία συνέχεια...
Μάθαμε το "ακριβώς", το "και μισή", το "και τέταρτο", το "παρά τέταρτο" κ.λ.π.
Φτιάξαμε χάρτινα ρολογάκια όπου κάναμε εξάσκηση, τα οποία τα βρήκαμε εδώ.
Δείτε τα ρολογάκια μας!
Βάλαμε μπαταρίες στο μεγάλο ρολόι της τάξης, το οποίο πια όλοι μπορούμε να το διαβάσουμε.
Στο τέλος μάθαμε και το τραγουδάκι "Το Ρολογάκι".
Και φυσικά παιχνίδι! Κάντε κλικ στις εικόνες:
Και:
Επιτέλους! Ολοκληρώσαμε τις προπαίδειες!!!
Με τις προπαίδειες του 9 και του 11 που μας φάνηκαν πανεύκολες ολοκληρώσαμε τις προπαίδειες. Τώρα μας μένει η εξάσκηση σε κάθε ευκαιρία. Στην προπαίδεια του 9 μάθαμε και το κόλπο με τα δαχτυλάκια, που μας βοήθησε πολύ...
Την ιδέα τη βρήκα εδώ.
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
Ο καθρέφτης της μητριάς της Χιονάτης και η προπαίδεια του 1...
Όταν εμφανίστηκε αυτός ο καθρέφτης στην τάξη μας σκεφτήκαμε το παραμύθι της Χιονάτης, στο οποίο η κακιά μητριά είχε κι αυτή έναν καθρέφτη, που τον ρωτούσε: "Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, ποια είν' η ομορφότερη;"
Θυμηθήκαμε τα βάσανα της Χιονάτης, τους φίλους της τους 7 νάνους και τον όμορφο πρίγκιπα.
Στη συνέχεια, τέθηκε το ερώτημα: "Ποιος αριθμός γίνεται καθρέφτης στην προπαίδεια;"
Ε, αυτό ήταν εύκολο... Όποιο αριθμό κι αν πολλαπλασιάσαμε με το 1, μας δίνει τον ίδιο αριθμό!
Ο βασιλιάς Μίδας και το βασιλικό μηδέν (ή αλλιώς η προπαίδεια του 0!)
Όταν μαθαίναμε την προπαίδεια του 0 πραγματικά διασκεδάσαμε πολύ. Είπαμε την ιστορία του βασιλιά Κροίσου. Τη θυμάστε;
Ο βασιλιάς Μίδας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας
βασιλιάς, που τον έλεγαν Μίδα. Ήταν ο πιο πλούσιος βασιλιάς του κόσμου. Ωστόσο
δεν ήταν ευχαριστημένος από τα πλούτη του, ήθελε κι άλλα ν’ αποχτήσει.
Όταν βασίλευε ο ήλιος κι έβλεπε χρυσά τα σύννεφα στον ουρανό, έλεγε:
-Αχ, και να ήταν όλα εκείνα τα σύννεφα χρυσάφι και το χρυσάφι να ήταν όλο δικό μου!
Είχε και μια ακριβή θυγατέρα, που την αγαπούσε όσο και το χρυσάφι. Εκείνη όμως αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Κάθε τόσο έφτιανε όμορφα μπουκέτα και τα έφερνε στον πατέρα της. Αλλά εκείνος αναστέναζε βαθιά κι έλεγε:
-Αν ήταν χρυσά τα λουλούδια σου, πόσο όμορφα θα ήταν και πόσο περισσότερο θ’ άξιζαν!
Μια μέρα καθόταν ο Μίδας στη σάλα του παλατιού του και συλλογιζόταν πως θα μεγαλώσει τους θησαυρούς του. Έξαφνα βλέπει στο κατώφλι έναν ξένο, που κοίταζε ολόγυρα με θαυμασμό. Τον άκουσε που έλεγε:
Τι πλούσια και χρυσοστόλιστη σάλα! Κι αυτό ο Δίας θα μπορούσε να καθίσει εδώ μέσα! Ευτυχισμένε βασιλιά, που τίποτα δε σου λείπει!..
-Έχεις λάθος, είπε αναστενάζοντας ο Μίδας. Εκείνο που λαχταρά η καρδιά μου δεν το έχω.
-Και ποιο είναι εκείνο που τόσο λαχταρά η καρδιά σου; ρωτά ο ξένος.
-Θέλω ό,τι πιάνω στα χέρια μου να γίνεται χρυσάφι! αποκρίνεται ο βασιλιάς.
-Δεν πιστεύω να το λες με τα σωστά σου, είπε ο ξένος. Εγώ είμαι ένας από τους θεούς, που πολύ τον έχεις ευχαριστήσει με το φέρσιμό σου. Ήρθα λοιπόν να σο κάμω ό,τι μου γυρέψεις. Πες μου, τι θέλεις από μένα;
Όταν βασίλευε ο ήλιος κι έβλεπε χρυσά τα σύννεφα στον ουρανό, έλεγε:
-Αχ, και να ήταν όλα εκείνα τα σύννεφα χρυσάφι και το χρυσάφι να ήταν όλο δικό μου!
Είχε και μια ακριβή θυγατέρα, που την αγαπούσε όσο και το χρυσάφι. Εκείνη όμως αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Κάθε τόσο έφτιανε όμορφα μπουκέτα και τα έφερνε στον πατέρα της. Αλλά εκείνος αναστέναζε βαθιά κι έλεγε:
-Αν ήταν χρυσά τα λουλούδια σου, πόσο όμορφα θα ήταν και πόσο περισσότερο θ’ άξιζαν!
Μια μέρα καθόταν ο Μίδας στη σάλα του παλατιού του και συλλογιζόταν πως θα μεγαλώσει τους θησαυρούς του. Έξαφνα βλέπει στο κατώφλι έναν ξένο, που κοίταζε ολόγυρα με θαυμασμό. Τον άκουσε που έλεγε:
Τι πλούσια και χρυσοστόλιστη σάλα! Κι αυτό ο Δίας θα μπορούσε να καθίσει εδώ μέσα! Ευτυχισμένε βασιλιά, που τίποτα δε σου λείπει!..
-Έχεις λάθος, είπε αναστενάζοντας ο Μίδας. Εκείνο που λαχταρά η καρδιά μου δεν το έχω.
-Και ποιο είναι εκείνο που τόσο λαχταρά η καρδιά σου; ρωτά ο ξένος.
-Θέλω ό,τι πιάνω στα χέρια μου να γίνεται χρυσάφι! αποκρίνεται ο βασιλιάς.
-Δεν πιστεύω να το λες με τα σωστά σου, είπε ο ξένος. Εγώ είμαι ένας από τους θεούς, που πολύ τον έχεις ευχαριστήσει με το φέρσιμό σου. Ήρθα λοιπόν να σο κάμω ό,τι μου γυρέψεις. Πες μου, τι θέλεις από μένα;
-Θέλω ό,τι
πιάνω με τα χέρια μου να γίνεται χρυσάφι.
-Ας γίνει το θέλημά σου. Από αύριο το πρωί ό,τι κι αν πιάνεις με τα χέρια σου θα γίνεται χρυσάφι.
Όλη τη νύχτα ο φιλάργυρος βασιλιάς δεν έκλεισε μάτι. Δεν έβλεπε την ώρα πότε να ξημερώσει, για ν’ αρχίσει το θαύμα αμέσως. Καθετί που θα ’πιανε στα χέρια του θα γινόταν χρυσάφι. Και κάποτε ξημέρωσε.
Τρελός από χαρά κι ανυπομονησία, κατέβηκε στο περιβόλι∙ λουλούδια, κλαριά, λαχανικά, καρποί, ό,τι κι αν άγγιζε ευθύς γινόταν ολόχρυσο.
Από το περιβόλι ο βασιλιάς ανέβηκε στην τραπεζαρία. Σε λίγο μπήκε κι η κόρη του και, καθώς είδε τα λουλούδια χρυσωμένα, είπε:
-Αχ, τι άσχημα λουλούδια! Κι η γλυκιά μυρουδιά τους πάει, χάθηκε!
-Δεν ξέρεις τι λες, μονάχα κάθισε να φάμε, της λέει ο πατέρας της.
Μα πως θα μπορούσε να φάει, αφού το καθετί που έπιανε γινόταν χρυσό; Τότε κατάλαβε το κακό που έπαθε κι άρχισε να φωνάζει:
-Ω, δυστυχία μου! Πώς θα ζήσω τώρα;
-Τι έχεις, πατέρα μου; του λέει τρομαγμένη η θυγατέρα του και τρέχει να τον αγκαλιάσει.
Άπλωσε κι εκείνος τα χέρια του να την αγκαλιάσει. Μα μόλις την άγγιξε, η θυγατέρα του έγινε ολόχρυσο άγαλμα.
Ο Μίδας, καθώς είδε έτσι τη θυγατέρα του, άρχισε να κλαίει και αν φωνάζει.
-Ακριβή μου θυγατέρα, εγώ με την αχορτασιά μου σε σκότωσα. Ας ήταν δυνατό να σε δω πάλι ζωντανή, ν’ ακούσω τη γλυκιά φωνή σου, κι ας γίνω ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Τότε παρουσιάζεται πάλι ο ξένος και του λέει:
-Βλέπω πως η καρδιά σου δεν είναι παραδομένη ολόκληρη στο χρυσάφι, αφού τόσο αγαπάς τη θυγατέρα σου. Θαρρώ να πίστεψες τώρα, πως τα πλούτη δεν είναι η μεγαλύτερη ευτυχία στον άνθρωπο. Πήγαινε στο ποτάμι να φέρει νερό και να ραντίσεις όσα πράματα θέλεις να ξαναγίνουν όπως ήταν πρωτύτερα.
Έτρεξε κι έφερε νερό ο βασιλιάς και πρώτα-πρώτα ράντισε τη θυγατέρα του. Αναστήθηκε αμέσως εκείνη. Κατέβηκαν τότε μαζί στο περιβόλι και ράντισαν τα λουλούδια, τα δέντρα, τους καρπούς και το καθετί που είχε αγγίξει με τα χέρια του ο φιλάργυρος βασιλιάς. Όλα ξαναέγιναν όπως ήταν πριν.
Πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Μίδας διηγιόταν το πάθημά του στα μικρά εγγονάκια του και τους έλεγε:
-Τα ξανθά σας μαλλιά, παιδάκια μου, αξίζουν περισσότερο κι από το λαμπρότερο χρυσάφι.
-Ας γίνει το θέλημά σου. Από αύριο το πρωί ό,τι κι αν πιάνεις με τα χέρια σου θα γίνεται χρυσάφι.
Όλη τη νύχτα ο φιλάργυρος βασιλιάς δεν έκλεισε μάτι. Δεν έβλεπε την ώρα πότε να ξημερώσει, για ν’ αρχίσει το θαύμα αμέσως. Καθετί που θα ’πιανε στα χέρια του θα γινόταν χρυσάφι. Και κάποτε ξημέρωσε.
Τρελός από χαρά κι ανυπομονησία, κατέβηκε στο περιβόλι∙ λουλούδια, κλαριά, λαχανικά, καρποί, ό,τι κι αν άγγιζε ευθύς γινόταν ολόχρυσο.
Από το περιβόλι ο βασιλιάς ανέβηκε στην τραπεζαρία. Σε λίγο μπήκε κι η κόρη του και, καθώς είδε τα λουλούδια χρυσωμένα, είπε:
-Αχ, τι άσχημα λουλούδια! Κι η γλυκιά μυρουδιά τους πάει, χάθηκε!
-Δεν ξέρεις τι λες, μονάχα κάθισε να φάμε, της λέει ο πατέρας της.
Μα πως θα μπορούσε να φάει, αφού το καθετί που έπιανε γινόταν χρυσό; Τότε κατάλαβε το κακό που έπαθε κι άρχισε να φωνάζει:
-Ω, δυστυχία μου! Πώς θα ζήσω τώρα;
-Τι έχεις, πατέρα μου; του λέει τρομαγμένη η θυγατέρα του και τρέχει να τον αγκαλιάσει.
Άπλωσε κι εκείνος τα χέρια του να την αγκαλιάσει. Μα μόλις την άγγιξε, η θυγατέρα του έγινε ολόχρυσο άγαλμα.
Ο Μίδας, καθώς είδε έτσι τη θυγατέρα του, άρχισε να κλαίει και αν φωνάζει.
-Ακριβή μου θυγατέρα, εγώ με την αχορτασιά μου σε σκότωσα. Ας ήταν δυνατό να σε δω πάλι ζωντανή, ν’ ακούσω τη γλυκιά φωνή σου, κι ας γίνω ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου.
Τότε παρουσιάζεται πάλι ο ξένος και του λέει:
-Βλέπω πως η καρδιά σου δεν είναι παραδομένη ολόκληρη στο χρυσάφι, αφού τόσο αγαπάς τη θυγατέρα σου. Θαρρώ να πίστεψες τώρα, πως τα πλούτη δεν είναι η μεγαλύτερη ευτυχία στον άνθρωπο. Πήγαινε στο ποτάμι να φέρει νερό και να ραντίσεις όσα πράματα θέλεις να ξαναγίνουν όπως ήταν πρωτύτερα.
Έτρεξε κι έφερε νερό ο βασιλιάς και πρώτα-πρώτα ράντισε τη θυγατέρα του. Αναστήθηκε αμέσως εκείνη. Κατέβηκαν τότε μαζί στο περιβόλι και ράντισαν τα λουλούδια, τα δέντρα, τους καρπούς και το καθετί που είχε αγγίξει με τα χέρια του ο φιλάργυρος βασιλιάς. Όλα ξαναέγιναν όπως ήταν πριν.
Πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Μίδας διηγιόταν το πάθημά του στα μικρά εγγονάκια του και τους έλεγε:
-Τα ξανθά σας μαλλιά, παιδάκια μου, αξίζουν περισσότερο κι από το λαμπρότερο χρυσάφι.
Από το Αναγνωστικό
Δ΄ Δημοτικού, 1978
Στη συνέχεια, δραματοποιήσαμε το παραμύθι, αλλά ο δικός μας βασιλιάς Μίδας κάθε φορά που ακουμπούσε έναν αριθμό τον μεταμόρφωνε σε μηδέν!
IMGP0790 from Dora Batsi on Vimeo.
Τότε νομίζω ήταν που το βατραχάκι μας, μας δήλωσε:
Σημ. Η ευφάνταστη ιδέα για τη συγκεκριμένη προσέγγιση της προπαίδειας του 0 ανήκει στη δασκάλα Θάλεια Νικάκη. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιό της, "Οδός Παραμυθιών". (Κάντε κλικ)
Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014
Παίζουμε πολλαπλασιασμό;
Χθες και σήμερα παίξαμε πολύ με τον πολλαπλασιασμό του 10 και του 5. Σε ζευγαράκια ρωτούσε ο ένας τον άλλο τις προπαίδειες που μάθαμε. Κάθε φορά που κάποιος απαντούσε σωστά, κέρδιζε το χαρτάκι. Όταν όμως έκανε λάθος, το χαρτάκι έμπαινε στο τέλος για να ξανασκεφτεί το γινόμενο στο τέλος.
Σημ.: Τις καρτελίτσες του παιχνιδιού μπορείτε να τις κατεβάσετε στον υπολογιστή σας και να τις εκτυπώσετε κάνοντας κλικ πάνω στο αντίστοιχο νούμερο:
Μετά παίξαμε το ντόμινο του 10. Το ντόμινο του 5 το είχαμε παίξει χθες.
Κάνε κλικ παρακάτω για να εκτυπώσεις κι εσύ τις κάρτες του παιχνιδιού.
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014
Είμαστε μια τάξη πολύ - πολύ εντάξει!
Μια και είμαστε μια τάξη πολύ - πολύ εντάξει, ας ακούσουμε και το ανάλογο τραγουδάκι!
Καλά, σωστά το καταλάβατε! Είναι το τραγουδάκι της προπαίδειας του 10!!!!
Και μια και σας άνοιξε η όρεξη για τραγούδι πάλι, ας τραγουδήσουμε και τα καβουράκια!
Και να κάνουμε ταυτόχρονα εξάσκηση την προπαίδεια του 5!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013
Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)